ഖുർആനിലെ സാഹിത്യം

           

     അവതരണം മുതൽ നിരവധി വിപുലമായ വിശകലന പഠനങ്ങൾക്ക് വിധേയമായ ഗ്രന്ഥമാണ് വിശുദ്ധ ഖുർആൻ  .ഈ പഠനങ്ങളിൽ ഭൂരിഭാഗവും വിശുദ്ധ ഗ്രന്ഥത്തിന്റെ ദൈവശാസ്ത്രപരവും നിയമനിർമ്മാണപരവുമായ വശങ്ങളായിരുന്നു, കാരണം ഖുറാൻ മുസ്‌ലിംകൾക്ക് അവരുടെ ദൈനംദിന പ്രശ്‌നങ്ങളെക്കുറിച്ച് വിശദമായ മാർഗനിർദേശം നൽകുന്നു.

എന്നിരുന്നാലും, ഖുർആനിന്റെ ദൈവശാസ്ത്രപരവും നിയമനിർമ്മാണപരവുമായ മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശങ്ങൾക്കൊപ്പം തന്നെ  ശ്രദ്ധ ലഭിച്ച മറ്റൊരു വശമുണ്ട്, അതായത് അതിന്റെ ഭാഷാപരവും സാഹിത്യപരവും ആയ പ്രാധാന്യം. ഇസ്ലാമിന്റെ ആവിർഭാവവും ഖുർആനിന്റെ അവതരണവും അറബി ഭാഷയുടെ നിലയിലും ഉള്ളടക്കത്തിലും ഘടനയിലും ദൂരവ്യാപകമായ പ്രത്യാഘാതങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ട്. 1

അറബികൾക്ക് അന്നോളം പരിചിതമല്ലാതിരുന്ന പല പ്രയോഗങ്ങളും ഖുർആനിൽ ഉപയോഗിച്ചിട്ടുണ്ട് . സുദീർഘമായ ആയത്തുകളിലൂടെയും ചെറിയ വാക്കുകളിലൂടെയും വെറും അക്ഷരങ്ങളിലൂടെ പോലും ഖുർആൻ കൊണ്ട് വന്ന സംവാദരീതി  അറബി സാഹിത്യമേഖലയ്ക്ക് പുതിയ കവാടങ്ങൾ തുറക്കുകയായിരുന്നു. വിവിധ ശാസ്ത്ര മേഖലകളെക്കുറിച്ച് ഖുർആനിൽ വിശദീകരണങ്ങൾ ഉണ്ടെങ്കിലും ഖുർആൻ ഒരു ശാസ്ത്രരചന ആണെന്ന് പറയാൻ സാധിക്കില്ല . എണ്ണമറ്റ പൂർവചരിത്രങ്ങളെ ഖുർആൻ വിവരിക്കുന്നുണ്ട് . എന്നു കരുതി ഖുർആൻ ഒരു ചരിത്രകൃതി അല്ല . ഇത് പോലെ തന്നെ അറബി ഭാഷാസാഹിത്യത്തിന് തന്നെ മികച്ച സാഹിത്യമേഖലകളെ സംഭാവന ചെയ്ത ഖുർആൻ വെറുമൊരു സാഹിത്യ കൃതിയെന്നും പറയാൻ പറ്റില്ല . കാരണം ഖുർആൻ പ്രത്യക്ഷമായോ പരോക്ഷമായോ ചർച്ച ചെയ്യാത്ത ഒരു മേഖലയും ലോകത്തില്ല . ആറാം നൂറ്റാണ്ടിലെ അപരിഷ്കൃത ജനതയിലേക്ക് അവതരിച്ച ഖുർആൻ കഴിഞ്ഞ കാലഘട്ടത്തിന്റെ ഓർമപ്പെടുത്തലും ,വർത്തമാനത്തിന് വേണ്ട ഉപദേശങ്ങളും ,ഭാവിയിലേക്ക് വേണ്ട മുൻകരുതലുകളും  ഒക്കെയായി സമസ്ത മേഘലകളെയും സ്പർഷിച്ചു കൊണ്ടാണ് മുന്നോട്ട് പോകുന്നത് . ആ വിവരണങ്ങൾ ഓരോന്നും ക്രമേണ ലോകം ശരി വെച്ചതല്ലാതെ എവിടെയും തള്ളപ്പെട്ടിട്ടില്ല . 

 ഒരു ഗ്രന്ഥമായ വിശുദ്ധ ഖുർആൻ മുഹമ്മദ് നബി (സ്വ)യുടെ  ഏറ്റവും ശക്തമായ വാദമോ അത്ഭുതമോ  ആയത് എന്തുകൊണ്ടാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ, ഇസ്ലാമിന് മുമ്പുള്ള അറബികളുടെ ജീവിതത്തിൽ  അറബി ഭാഷയും ഭാഷാ ഘടനയും വഹിച്ച പങ്ക്  മനസ്സിലാക്കേണ്ടത് ആവശ്യമാണ്. ഇസ്ലാമിന് മുമ്പുള്ള കാലഘട്ടത്തിൽ അറബി ഭാഷയുടെ സ്വഭാവം മനസ്സിലാക്കേണ്ടതും പ്രധാനമാണ്. പ്രവാചകൻ  മുഖേനയുള്ള ഖുർആനിന്റെ അവതരണം അദ്ദേഹത്തിന്റെ സമകാലികരുടെ ഇടയിൽ ശ്രദ്ധ നേടിയത് എന്തുകൊണ്ടാണെന്ന് കാണിക്കാൻ ഈ ധാരണ സഹായിക്കും, അവർ ഭാഷയുടെ വ്യക്തമായ ഉപയോക്താക്കൾ മാത്രമല്ല, ഭാഷാ രചനാ കലകളിൽ പ്രാവീണ്യമുള്ളവരെ ബഹുമാനിക്കുകയും പ്രോൽസാഹിപ്പിക്കുകയും  ചെയ്യുന്നവരായിരുന്നു 

ഇസ്ലാമിന് മുമ്പ് 

                            ഇസ്‌ലാമിന്റെ ആവിർഭാവത്തിനുമുമ്പ്, അറബി പ്രധാനമായും സംസാര  ഭാഷയായിരുന്നു, വിപുലമായ കവിതകളും ഒരു പരിധിവരെ ഗദ്യവും അടങ്ങിയ വാക്കാലുള്ള സാഹിത്യം. എഴുത്ത് അത് വരെ പൂർണ്ണമായി വികസിച്ചിരുന്നില്ല, സാഹിത്യം സംരക്ഷിക്കുന്നതിനുള്ള ഏറ്റവും സാധാരണമായ മാർഗ്ഗം മനപാഠമായിരുന്നു. ഇസ്ലാമിന് മുമ്പുള്ള കാലഘട്ടത്തിലെ കവിതയും ഗദ്യവും പരിമിതമായ വിഷയങ്ങളാണ് കൈകാര്യം ചെയ്തിരുന്നത്, അതിൽ സ്തുതി, അപകീർത്തി, പ്രണയം, ഗദ്യ അന്ധവിശ്വാസം, ഐതിഹ്യങ്ങൾ, ഉപമകൾ എന്നിവ ഉൾപ്പെടുന്നു. 

ഇസ്ലാമിന് മുമ്പുള്ള അറബികൾ അവരുടെ ഭാഷയിലും വ്യക്തവും കൃത്യവുമായ സംസാരത്തിലും വളരെയധികം അഭിമാനിച്ചിരുന്നു,

ഈ പ്രത്യേക വിഷയത്തിൽ പ്രൊഫസർ ഹിറ്റി എഴുതുന്നു:

"അറബി ഭാഷയ്ക്ക് സാധിക്കുന്ന പോലെയുള്ള ആഴത്തിലുള്ള സ്വാധീനം വാക്കുകളിലൂടെ  ഉപയോക്താക്കളുടെ മനസ്സിൽ പ്രയോഗിക്കാൻ മറ്റൊരു  ഭാഷയ്ക്കും കഴിയുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല."

ഈ പ്രതിഭാസത്തെ കൂടുതൽ ശ്രദ്ധേയമാക്കിയത് സംഗീതം, പെയിന്റിംഗ്, നാടകം തുടങ്ങിയ കലാപരമായ ആവിഷ്‌കാരത്തിന്റെ അകമ്പടികൾ ഇല്ല എന്നതാണ്. ഇസ്‌ലാമിന് മുമ്പുള്ള അറബികൾക്ക് ലഭ്യമായിരുന്ന കലാപരമായ ആവിഷ്‌കാരത്തിന്റെ ഏക വിപുലമായ രൂപം സംസാര കലയായിരുന്നു. വാക്ചാതുര്യവും വ്യക്തമായ ഗദ്യമോ കവിതയോ രചിക്കാനുള്ള കഴിവും കൊണ്ട് മാത്രമായിരുന്നു അവർ അറബിയെ മുന്നോട്ട് നയിച്ചത്.

കുതിരസവാരി, ധൈര്യം, ആതിഥ്യമര്യാദ എന്നിവ അത്തരത്തിലുള്ള മറ്റു സവിശേഷതകളായിരുന്നു. അതിന്റെ സ്വഭാവവും ഘടനയും, വാമൊഴിയുടെ  സമൃദ്ധി എന്നിവയാൽ, അറബി ഭാഷ കാവ്യാത്മക രചനയും  ഗദ്യവും വികസിപ്പിക്കാൻ സ്വയം സഹായിച്ചു. നമുക്ക് പൈതൃകമായി ലഭിച്ച മഹത്തായ കവിതകൾ ഇസ്ലാമിന് മുമ്പുള്ള അറേബ്യയിൽ ഭാഷ വഹിച്ച പങ്കിനെ സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുന്നു. :

ഒരു അറബ് ഗോത്രത്തിൽ ഒരു കവി ഉദയം ചെയ്യുമ്പോൾ, മറ്റ് ഗോത്രങ്ങൾ അഭിനന്ദിക്കാൻ വരും, വിരുന്നുകൾ ഒരുക്കും, വിവാഹങ്ങളിൽ ചെയ്യുന്നതുപോലെ സ്ത്രീകൾ വീണകളുമായി ഒത്തുചേരും, വൃദ്ധരും യുവാക്കളും എല്ലാം സന്തോഷവാർത്തയിൽ സന്തോഷിക്കും. ഒരു കുഞ്ഞിന്റെ ജനനത്തിലും ഒരു കവി അവർക്കിടയിൽ ഉയർന്നുവന്നപ്പോഴും മാത്രമാണ് അറബികൾ പരസ്പരം അഭിനന്ദിച്ചിരുന്നത്. 

തന്റെ 'ഉയൂൻ അൽ-അഖ്ബറിൽ , ഇബ്നു ഖുതൈബ കവിതയെ ഇങ്ങനെ നിർവചിച്ചു:

''കവിത അറബികളുടെ അറിവിന്റെ ഖനിയും അവരുടെ ജ്ഞാനത്തിന്റെ ഗ്രന്ഥവും അവരുടെ ചരിത്രത്തിന്റെ ശേഖരവും ഇതിഹാസ നാളുകളുടെ സംഭരണിയും, അവരുടെ ചൂഷണങ്ങളെ സംരക്ഷിക്കുന്ന മതിലും, അവരുടെ മഹത്വം കാത്തുസൂക്ഷിക്കുന്ന ദുർബ്ബലമായ കിടങ്ങും, പക്ഷപാതരഹിതമായ സാക്ഷിയുമാണ്.'' 

അറബികൾ കവിതയെ ഒരു സംസാരരൂപമായി കരുതിയിരുന്നതായി കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട് .

കവിത അറബികളുടെ ശേഖരമാണ്; അതിൽ അവരുടെ വംശാവലി സംരക്ഷിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു; ദൈവത്തിന്റെ പുസ്തകത്തിലും ദൈവത്തിന്റെ അപ്പോസ്തലന്റെയും അവന്റെ കൂട്ടാളികളുടെയും പാരമ്പര്യത്തിലും കാണപ്പെടുന്ന ഇരുണ്ടതും വിചിത്രവുമായ കാര്യങ്ങളിൽ ഇത് വെളിച്ചം വീശുന്നു. ഒരുപക്ഷേ ഒരു കവിത മറ്റൊന്നിനേക്കാൾ ഭാഗ്യമുള്ളതായിരിക്കാം, ഒരു കവിത മറ്റൊന്നിനേക്കാൾ മധുരവും മനോഹരവുമാണ്, പക്ഷേ പുരാതന കവിതകൾക്കൊന്നും അതിന്റെ മികവിന്റെ കുറവില്ല. 17

ഇസ്‌ലാമിന് മുമ്പുള്ള അറബികളുടെ ജീവിതത്തിൽ വാക്ക് വഹിച്ച പങ്ക് അങ്ങനെയായിരുന്നു. വാക്ചാതുര്യവും വ്യക്തവുമായ സംസാരത്തിന് ഊന്നൽ നൽകിയതും, ഭാഷാ രചനയിൽ കഴിവുള്ളവർ വഹിച്ചിരുന്ന പ്രമുഖ സ്ഥാനവും, ആദ്യകാല അറബികൾ അവരുടെ ഭാഷയിൽ നേടിയ അഭിമാനവും കൊണ്ട്, ഖുർആൻ ഏറ്റവും വാചാലമായതിൽ അവതരിച്ചതിൽ അതിശയിക്കാനില്ല. , വ്യക്തവും വിപുലവുമായ ശൈലി അറബി ഭാഷയ്ക്ക് അറിയാം.

ഖുർആനിന്റെ ഫലപ്രാപ്തി ഉറപ്പുനൽകുന്നത്, അത് അവരുടെ ഏറ്റവും വാചാലരായ പ്രഭാഷകർക്ക് പോലും നേടാനാകാത്ത വാക്ചാതുര്യത്തിന്റെ ഒരു തലത്തെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു എന്നതാണ്. ഭാഷാപരമായി മാത്രമല്ല, ബൗദ്ധിക വീക്ഷണകോണിൽ നിന്നുമുള്ള  ഗുണമേന്മയുള്ള ഒരു ഗ്രന്ഥമായി ഖുർആൻ നിലനിൽക്കുന്നു. മറ്റ് പ്രവാചകന്മാരുടെ പാരമ്പര്യത്തിന് അനുസൃതമായി ഒരു അത്ഭുതം അവതരിപ്പിക്കാൻ തന്റെ സഹവാസികൾ മുഹമ്മദിനെ വെല്ലുവിളിച്ചപ്പോൾ അദ്ദേഹം അവർക്ക് ഖുർആൻ അവതരിപ്പിച്ചു. വിശുദ്ധ ഗ്രന്ഥത്തിൽ തന്നെ ഖുർആനിന്റെ അനുകരണീയത ആവർത്തിച്ച് ഊന്നിപ്പറയുന്നു. ഇപ്രകാരം അവിശ്വാസികളെ ഖുർആൻ വെല്ലുവിളിക്കുന്നു:

നാം അവതരിപ്പിച്ചതിനെപ്പറ്റി നിങ്ങൾക്ക് സംശയമുണ്ടെങ്കിൽ അതുപോലൊരു സൂറത്ത് കൊണ്ടുവരിക. ( 2: 23 ) 18 18

ഇതിലും ശക്തമായ ഒരു വെല്ലുവിളി മറ്റൊരു അധ്യായത്തിൽ സംഭവിക്കുന്നു:

അതോ അവൻ അത് കെട്ടിച്ചമച്ചുവെന്നാണോ അവർ പറയുന്നത്? പറയുക: 'അതുപോലൊരു സൂറത്ത് കൊണ്ടുവരിക, നിങ്ങൾക്ക് കഴിയുന്നവരെ (നിങ്ങളുടെ സഹായത്തിനായി) വിളിക്കുക. ' ( 10:38 )

ഉപമകൾ 

         ഖുർആൻ വാചകങ്ങളിലൂടെയുള്ള ചിത്രീകരണവും ഉപമകളും രൂപകങ്ങളും വിപുലമായി ഉപയോഗിക്കുന്നു,അങ്ങനെ ലളിതമായ വാക്കുകൾക്ക് സൗന്ദര്യവും ജീവനും നിറവും നല്കുന്നു, താക്കീതുകളും സുവിശേഷങ്ങളും മനുഷ്യരിലേക്ക് അറിയിക്കുന്നതിനായി മനുഷ്യ സമൂഹത്തെ നേരിട്ട് അഭിസംബോധനം ചെയ്ത്കൊണ്ട് കാര്യത്തിന്റെ ഗൌരവം ഒട്ടും കുറയ്ക്കാതെ വിഷയം അവതരിപ്പിക്കുന്ന രീതിയാണ് ഖുർആൻ പ്രധാനമായും അവലംബിച്ചത് .സാഹചര്യങ്ങളുടെ നിജസ്ഥിതിയും പ്രസ്താവനകളുടെ വിശ്വാസ്യതയും നന്മ തിന്മകളുടെ പ്രത്യാഘാതങ്ങളും ഉദ്ദേശലക്ഷ്യം ഒട്ടും കുറയാതെ വിനിമയം ചെയ്യാൻ വേണ്ടി ഉപമകളുടെ മഹാജാലകം തന്നെ ഖുർആൻ തുറന്നു കാട്ടുന്നുണ്ട് . ആ ഉപമകൾ പലതും ആദ്യവായനയിൽ മനസ്സിലായിക്കൊള്ളണമെന്നില്ല .എന്നാൽ അതിനെ കൂടുതൽ പരിചയപ്പെടുമ്പോഴാണ് ആ കൃത്യതയും അലങ്കാരവും വായനക്കാരിൽ ആസ്വാദനം സൃഷ്ടിക്കുന്നത് .  

 അങ്ങനെ, 

അവിശ്വാസികളുടെ സ്വർഗ പ്രവേശനത്തിന്റെ അസാധ്യതയെ  ഖുർആൻ സ്ഥിരീകരിക്കുന്നു:

"കട്ടിയുള്ള ഒരു കയർ സൂചിയുടെ കണ്ണിലൂടെ കടന്നുപോകുന്നതുവരെ അവർ തോട്ടത്തിൽ പ്രവേശിക്കുകയുമില്ല." ( 7: 40 )

സത്യനിഷേധികളുടെ പ്രവർത്തനങ്ങൾ വ്യർഥമാകുമെന്ന് സ്ഥിരീകരിച്ചുകൊണ്ട്, ഖുർആൻ ഈ ആശയം ഇനിപ്പറയുന്ന രീതിയിൽ അറിയിക്കുന്നു:

"തങ്ങളുടെ രക്ഷിതാവിനെ തള്ളിപ്പറയുന്നവരുടെ ഉപമ എന്തെന്നാൽ, അവരുടെ പ്രവൃത്തികൾ കൊടുങ്കാറ്റുള്ള ദിവസത്തിലെന്നപോലെ കാറ്റു വീശുന്ന ചാരം പോലെയാണ്. ” ( 14:18 )

മറ്റൊരു ആശയം, ആളുകൾ കാണാൻ വേണ്ടി ജീവകാരുണ്യ പ്രവർത്തികൾ ചെയ്യുന്നവരെ സംബന്ധിച്ചാണ് 

"അവർ കഠിനവും തരിശായതുമായ പാറപോലെയുള്ള ഒരു ഉപമയിലാണ്, അതിൽ അല്പം മണ്ണ് ഉണ്ട്: അതിന്മേൽ കനത്ത മഴ പെയ്യുന്നു, അത് വെറും കല്ലായി അവശേഷിക്കുന്നു." ( 2: 265 )

അള്ളാഹുവിന്റെ പ്രീതി മാത്രം തേടിക്കൊണ്ട് സത്യവിശ്വാസത്തോടെ നല്ല മാർഗത്തിൽ ധനം ചെലവഴിക്കുന്നവരെ ഉപമിച്ചത്,

"ഉയർന്നതും ഫലഭൂയിഷ്ഠവുമായ ഒരു പൂന്തോട്ടം പോലെ; കനത്ത മഴ ലഭിച്ചാലും ചാറ്റൽ മഴ ലഭിച്ചാലും അത് നല്ല വിളവ് തന്നെ നല്കുന്നു " ( 2: 265 )

നേരത്തെ ഇതേ സൂറയിൽ, ഇതേ ആശയം വ്യത്യസ്തമായ സംഭാഷണത്തിലൂടെ അറിയിക്കുന്നു:

“അല്ലാഹുവിന്റെ മാർഗത്തിൽ പണം ചെലവഴിക്കുന്നവരുടെ ഉപമ ഒരു ധാന്യമണിയുടേതാണ്: അതിൽ ഏഴ് കതിരുകൾ വളരുന്നു, ഓരോ കതിരിലും നൂറ് ധാന്യമുണ്ട്. ” ( 2:261 )

അള്ളാഹു അല്ലാത്ത ദൈവങ്ങളെ ആരാധിക്കുന്നവരെ വിമർശിച്ചുകൊണ്ട് ഖുർആൻ അവരുടെ പ്രവർത്തനങ്ങളെ ചിലന്തി വല പണിയുന്നതിനോട് ഉപമിക്കുന്നു:

“അല്ലാഹുവിന് പുറമെ രക്ഷാധികാരികളെ സ്വീകരിക്കുന്നവരുടെ ഉപമ ചിലന്തി തനിക്കായി ഒരു വീട് പണിയുന്നതാണ്. എന്നാൽ, വാസ്തവത്തിൽ, വീടുകളിൽ ഏറ്റവും ദുർബലമായത് ചിലന്തിയുടെ വീടാണ്. ( 29:41 )

ഖുർആനിലെ ആവർത്തന  വിഷയങ്ങളിലൊന്നാണ് അന്ത്യദിനം. അന്നത്തെ ഭയാനകതയുടെ വിവരണം സംഭാഷണ രൂപങ്ങളിലൂടെയും അവതരിപ്പിക്കുന്നു:

“എന്തുകൊണ്ടെന്നാൽ, ആ സമയത്തെ ഞെരുക്കം ഭയങ്കരമായ കാര്യമായിരിക്കും! നിങ്ങൾ അത് കാണുന്ന ദിവസം, മുലകുടിക്കുന്ന ഓരോ അമ്മയും തന്റെ മുലകുടിക്കുന്ന കുഞ്ഞിനെ മറക്കും; മനുഷ്യരാശിയെ മദ്യപിച്ച് ലഹളയിലേർപ്പെടുന്നതുപോലെ നീ കാണും, പക്ഷേ അവർ  മദ്യപിച്ചിട്ടില്ല. ” ( 22:2 )

കടലിനെ മഷിയോടാണ് ഉപമിച്ചിരിക്കുന്നത്, അത് മുഴുവൻ ഉപയോഗിച്ചാൽ പോലും ദൈവത്തിന്റെ വാക്കുകൾ എഴുതാൻ മതിയാകില്ല.

പറയുക : എന്റെ രക്ഷിതാവിന്റെ വചനങ്ങൾ എഴുതാനുള്ള മഷിയാണ് സമുദ്രമെങ്കിൽ, നാം അതുപോലുള്ള മറ്റൊരു സമുദ്രം ചേർത്താലും സമുദ്രം എത്രയും വേഗം തീർന്നുപോകുമായിരുന്നു. ( 18: 109)

പരദൂഷണം മറ്റൊരാളുടെ മാംസം ഭക്ഷിക്കുന്നതിനോട് ഉപമിച്ചിരിക്കുന്നു:

“അവരുടെ പുറകിൽ പരസ്പരം മോശമായി സംസാരിക്കരുത്. മരിച്ചുപോയ സഹോദരന്റെ മാംസം ഭക്ഷിക്കാൻ നിങ്ങളിൽ ആർക്കെങ്കിലും ഇഷ്ടമുണ്ടോ? ( 49:12 )

.